Badanie przyczepności do betonu metodą pull-off

Badanie przyczepności do betonu metodą pull-off opisuje procedura badawcza IBDiM PB/TM-1/6 (PN-EN 1542:2000).

Metoda pull off polega na przyłożeniu do powierzchni betonu siły rozrywającej, która powoduje odrywanie materiału od podłoża. Siła ta jest mierzona za pomocą specjalnego urządzenia, zwanego wyciągiem pull-off.

Badanie pull off jest wykonywane w trybie in situ - czyli na budowie. Powierzchnia próbki powinna być przygotowana w taki sposób, aby była czysta, sucha i wolna od zanieczyszczeń. Na powierzchnię betonu nakłada się okrągłą płytkę o średnicy 50 mm. Płytka powinna być wykonana z materiału o wysokiej wytrzymałości na rozciąganie, np. stali lub tytanu.

Urządzenie pomiarowe pull-off jest przymocowany do płytki za pomocą śrub lub zacisków. Następnie do wyciągu jest przyłożona siła rozrywająca. Siła ta jest zwiększana stopniowo, aż do oderwania płytki od betonu.

Wyniki badania są wyrażane w megapaskalach (MPa). Przyczepność do betonu jest uznawana za wystarczającą, jeśli jej wartość wynosi co najmniej 1,5 MPa.

Procedura badawcza IBDiM PB/TM-1/6 (PN-EN 1542:2000) jest stosowana do badania przyczepności różnego rodzaju materiałów do betonu, w tym:

• zapraw naprawczych
• klejów
• kotew

Badanie to jest szczególnie przydatne w przypadku materiałów, które mają być narażone na działanie wysokich obciążeń lub na warunki atmosferyczne.